مقالات

نویسندگان: *مجید احمدی کچایی **محمدمهدی صمصامی چکیده با غیبت امام دوازدهم و آغاز پدیده غیبت صغرا نهاد وکالت ـ به خصوص وکلای اربعه – بیشترین تأثیرگذاری […]

نویسندگان: *سید حسن موسوی *نورالله کسایی منبع: دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران تابستان 1378 شماره 150 چکیده در دوران غیبت صغری مطمئن ترین وسیله […]

سؤال این است که الزامات، اصول و روش های شاگردپروری در مکتب علمی امام صادق (ع) در حوزه آموزش و اخلاق چگونه محقق شده است؟ روش پژوهش تحلیل محتوا با رویکرد کیفی و تحلیل مضمون و روش جمع آوری داده ها، بررسی اسناد و مدارک است.

این مقاله، پس از بررسی تفسیر بعضی آیات و مضمون برخی گزارش های اصحاب، حضرت حمزه(ع) را افتخار رسول خدا(ص) و دارای مقام رفیع در قیامت و در زمره سادات بهشت دانسته است که در جنگ بدر و احد دلاورانه جنگید

این مقاله با رویکردی علمی و انتقادی، روایت منتسب به امام باقر (ع) درباره عدم ظلم خلفا را رد میکند و نشان میدهد که این روایت نه تنها سند معتبری ندارد، بلکه با حقایق تاریخی و آموزههای شیعه ناسازگار است. مطالعه این مقاله برای پژوهشگران حدیث و تاریخ اسلام بسیار مفید است.

این مقاله برای پژوهشگران علوم حدیث، متکلمان شیعه و علاقه‌مندان به مباحث امامت مفید است و می‌تواند به عنوان منبعی برای نقد دیدگاههای مخالف در این زمینه مورد استفاده قرار گیرد.

این مقاله به بررسی سنت پیاده‌روی برای زیارت امام حسین (علیه السلام) از منظر روایی می‌پردازد. نویسنده با روشی نظام‌مند به گردآوری و تحلیل روایات پرداخته و آنها را در سه گونه اصلی طبقه‌بندی کرده است

این مقاله با استناد به منابع تاریخی و تحلیلی دقیق، از اصالت الکافی دفاع می‌کند و انتقادهای مطرح شده را بی‌پایه می‌داند.

این مقاله گامی مهم در روشن‌سازی هویت یکی از اصحاب امام صادق (ع) است و زمینه را برای پژوهش‌های عمیق‌تر فراهم می‌کند.

این مقاله نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از فناوری‌های محاسباتی برای حل مشکلات پیچیده در علوم اسلامی استفاده کرد. روش پیشنهادی می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای تحقیقات آینده در حوزه‌های مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

مقاله نشان می‌دهد که اتهام غلو سیاری نیاز به بازنگری دارد و میراث روایی او عمدتاً خالی از مضامین غالیانه شدید است. این پژوهش برای محققان علوم قرآن، حدیث، و رجال شیعه مفید است.

این مقاله با ارائه تحلیل‌های دقیق رجالی و تاریخی، به روشن‌سازی جایگاه ابراهیم بن هاشم در سلسله روات حدیث شیعه کمک می‌کند.

علمای اسلام از ابعاد گوناگون به قبرستان بقیع پرداخته اند و آن را از جنبه هایی همچون محدوده ،بقیع مدفونین در بقیع استحباب دفن شدن در بقیع، و نیز زیارت مراقد بقيع مورد بحث و بررسی قرار داده اند.

در جستار حاضر، نظریه یول و چهار نظریه دیگر در زمینه غنای واژگانی، ترکیب شده اند و با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی و تبیین داده های آماری، مقایسه ای میان غنای واژگانی مناجات خمس عشر و دعاهای صحیفه سجادیه انجام شده تا درستی انتساب این مناجات به امام سجاد (ع) مورد بررسی قرار گیرد.

در این پژوهش با روش توصیفی _ تحلیلی بر آنیم که از نگاه محققان و علمای اهل سنت به جایگاه رفیع علمدار کربلا حضرت ابوالفضل العباس بپردازیم.

پژوهش حاضر که به روشی توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای سامان یافته است ضمن موافقت با خاص بودن مراد این آیه، پس از رد دلایل کسانی که «پیامبراکرم» «ابوبکر» یا «سعدبن ابی وقاص» را مصداق آیه معرفی کرده اند، به استناد روایات صحیح و کثیرالنقل موجود معتقد است که نزول آیه در مورد امام حسین علیه السلام قابل قبول تر می نماید.

این پژوهش، ضمن گزارشی از روایات و نگاهی به مصادر معتبر شیعه و سنی، نمایه موضوعی روایات را مورد بررسی قرار می دهد و برای فهم و آشنایی با معارف و محتوای روایات، به شرح و تحلیل مؤلفه های پرتکرار آن چون: صله رحم، تکریم جایگاه خانواده، پرهیز از خشونت، رحمت، مهر، خردگرایی و توحید پرداخته است.

جناب ابوطالب یکی از شخصیت های این دوره بوده که روایات متعدد درباره او گزارش شده است. درباره ایشان دو دیدگاه متفاوت مطرح شده: گروهی با استناد به برخی از روایات در مورد سه آیه از قرآن کریم، چنین پنداشته اند که وی بدون ایمان از دنیا رفته است.

برای پی بردن به عوامل گسترش حدیث شیعه در دوره امامت امام کاظم علیه السلام و همچنین موانع گسترش در آن، نیازمند بستر شناسی دوران آن حضرت هستیم. بنا بر این در تحقیق سعی خواهیم کرد علل و عوامل گسترش و موانع گسترش حدیث شیعه عصر امام کاظم علیه السلام بررسی نماییم.

آیات تطهیر، مباهله، مودّت، تبلیغ و... به نوعی جلوه گر تقدیر خداوند از اهل بیت (ع) است. زندگی علمی حضرت زینب (س) زاویه ای است که نیاز به واکاوی و تحلیل دقیق تری دارد؛ زیرا دربارة این خاندان گفته شده: «إِنَّ هَؤلاَء وَرَثُوا العِلمَ وَ الفَصَاحَةَ زُقُّوا العِلمَ زُقّاً».