امام که از طرف خداوند در جامعه برگزیده شده است نمی تواند نسبت به امورات جامعه منفعل یا منزوی باشد بلکه
نسبت جامعه ای که در آن قرار دارد، کنش گر فعالی است که دارای اثرگذاری می باشد،
ازاین رو برای امام در جامعه از طرف خداوند کارکردهایی باید باشد تا بتواند به وسیله آن در جامعه به کنش گری بپردازد.
مسئله پژوهش حاضر بررسی و کشف کارکردهای امام در جامعه از منظر روایات امام رضا می باشد و
با روش کیفی تحلیل مضمونی که روشی برای کشف و استخراج داده های موجود در متن می باشد و
با ترسیم شبکه مضامین به استخراج مضامین پایه و سازمان دهنده و فراگیر، به کشف رابطه منطقی و منسجم بین آن روایات از
منظر امام رضا پرداختیم و نتایجی که در این پژوهش بدست آمد، نشان می دهد که امام رضا برای امام در جامعه کارکردهای ویژه ای را قائل هستند و
امام را به هیچ وجه منفعل ندانسته بلکه امام را با کنش گری های خود در جامعه یک شخصیت کاملا فعال ترسیم می نماید.
طوری که در امورات آن اثرگذار می باشد، زیرا امام رضا ، در روایات خود، امام را در جامعه دعوت کننده به دین خداوند و اقامه کننده و برپا کننده دین خداوند می داند و قائل هستند که امام کارکرد مدیریتی دارند و توانا براین امر می باشند.
علاوه بر آن از منظر حضرت، امام باعث امنیت و نظم در جامعه می باشد، بطورکلی امام رضا برای امام جامعه چهار کارکرد را عنوان می نماید که عبارتند از: ۱- دعوت کننده به سوی دین خداوند ۲- اقامه کننده دین خدا در جامعه ۳- توانا بر مدیریت جامعه ۴- باعث نظم و امنیت جامعه.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید