نویسندگان:
*محمد رنجبرحسینی
**عاطفه رهبر
چکیده
حادثه عظیم کربلا، صحنه ریزش ها و رویش هایی است . انسان های که با حسن اختیار و همراهی امام حسین (ع) عاقبت بخیر و سعادتمند شدند.در مقابل انسان های که با سوء اختیار و یاری ننمودن ولی خدا دچار سوء عاقبت و زیا نکار شدند. دقت در زندگی هر یک از این افراد از نگاه تربیتی می تواند برای همگان عبرت آموز با شد. مقاله حاضر با روش توصیفی و روش کتابخانه ای به مصادیق این رویش ها و ریزش ها پرداخت که حاصل ن چنین شد: رویش ها شامل افرادی همچون حرّ بن یزید ریاحی , زهیر بن قین , مسلم بن عوسجه و … و ریزش ها شامل ضحاک بن عبدالله , مالک بن نضر ارحبی , عبیدالله بن حر جعفی و هرثمه بن ابی مسلم می باشد.
مقدمه
قرآن کریم هدف از بیان سرگذشت گذشتگان را عبرت آموزی برای صاحبان اندیشه و
خرد می داند و می فرماید.
(القد كان في قصصهم عبدا لأولى الآلياب ) (يوسف (1))
به راستی در سرگذشت آنان برای خردمندان عبرتی است.
هشتم ذی الحجه سال ۶۰ هجری روزی مهم در تاریخ اسلام است؛ چرا که در این روز امام حسین پس از شصت و پنج روز اقامت در مکه و پس از انجام اعمال عمره به همراه شیعیان دوستان و خانواده خود از مکه بیرون آمدند و به سوی عراق حرکت کردند. بدین ترتیب قیام حسینی آغاز شد. در این مسیر تا هنگام شهادت حضرت، عده ای به ندای حق و یاری طلبی امام لبیک گفتند و عاقبت به خیر شدند و به سعادت رسیدند. عده ای نیز با نیت های متفاوت از پذیرش ندای یاری امام سرباز زدند و دچار خسران ابدی شدند .
در مقاله پیش رو با روش توصیفی و شیوه کتابخانه ای تعدادی از مهم ترین مصادیق رویش ها و ریزش های این قیام را بررسی می نماییم تا بتوان با عبرت آموزی از سرنوشت ها در مسیر جق گام برداشت و از خط یزیدیان فاصله گرفت. درباره پیشینه ای خاص، مقاله ای با این عنوان یافت نشد؛ اگرچه به صورت عام، جریان یاران امام حسین در نوشتارهای مختلف موجود است. در این مقاله ابتدا به مصادیق رویشها و سپس به مصادیق ریزشها خواهیم پرداخت.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
