نویسندگان:
*محمد تاجیک
**مهرناز بهروزی
***مجیدرضا رجبی
چکیده مقاله«عدالت در توزیع بیت المال در دوره عباسی با تأکید بر آرای خواجه نصیرالدین طوسی»
بیت المال از مهمترین نهادهای اسلامی است که از سوی حاکم برای انجام وظایف حکومتی و مصالح عامه مسلمانان هزینه و یا میان ایشان تقسیم می‌شد توزیع آن توسط خلفا مطابق با مباحث فقهی اسلامی به روشهای گوناگون برای مخارج سپاهیان کارکنان دولت کارهای عمومی و عمرانی انجام می‌شد.
این پژوهش با هدف تبیین عدالت از نظر خواجه نصیرالدین طوسی و مقایسه آن با چگونگی توزیع بیت المال در دوره عباسی انجام شده است. از نظریات خواجه درباره عدالت ۳ مؤلفه ۱_ تفاوت استعدادهای طبقات چهارگانه ۲_منصب افراد، متناسب با استعداد و استحقاق و ۳_ سهم خیرات مساوی و متناسب با اهلیت و استحقاق استخراج شد.
پرسش اصلی مقاله این است که آیا با توجه به مؤلفه های خواجه در عدالت توزیع بیت المال در دوره عباسیان عادلانه بود؟
یافته های پژوش نشان می دهد که طبقات چهارگانه خواجه منطبق بر طبقات اجتماعی دوره عباسیان است.
در آن زمان هر فردی براساس استعداد و مهارتش در رده صنف و طبقه خود قرار می گرفت. در آن دوره بر اساس نزدیکی فرد به ،خلافت گرفتن ،رشوه معرفی و توصیه به افراد منصب و مقام می دادند. اگرچه این نوع اعطا عمومیت نداشت و گاه نیز افراد لایق و مستحق در جایگاه درست قرار می گرفتند منافع عمومی به صورت پرداخت مخارج عمرانی و فرهنگی و ایجاد بسترهای بهداشتی و اقتصادی از بیت المال هزینه می شد تا همه طبقات از آن منتفع می شدند. دو طبقه اهل قلم و اهل شمشیر علاوه بر دریافت مواجب و مقرری از بیت المال گاه عطایای بسیاری دریافت می کردند که این عطایا هرگز شامل طبقات دیگر نمی شد. بنابراین بر اساس مؤلفه های نظر خواجه، توزیع بیت المال در دوره عباسیان عادلانه نبود.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
